Bart Hartig - een hartige kijk met een barmhartig hart. Korrel zout aangewezen

Sinds enkele weken is er een aanval gelanceerd door Guy Verhofstadt, via zijn sidekick, Koert Debeuf, van het Tahririnstituut. De whatsapps van Debeuf waren genoeg om de regering in een crisis te doen verzeilen, likkebaardend links hoopte nauwelijks verholen op bloederige verhalen om stoute Theo een hak te kunnen zetten. Vanaf dag 1 vond ik het vreemd dat die mannen een whatsapp konden sturen in het Engels naar Debeuf. Ik deed de check en kon het nummer van Debeuf niet vinden op de site van het Tahrir-instituut. Vreemd, want wie in een horrorkamp opgesloten zit, zal allicht ook niet op internet kunnen gaan zoeken naar de nummer van Debeuf. De asielweigeraars in kwestie werden door Francken teruggestuurd en nadat er horrorverhalen opdoken via de whatsapp van Debeuf was het hommeles. Dat er in de buurlanden gelijkaardige horrorverhalen waren geweest die onwaar bleken, dat bijna heel NoordEuropa de asielweigeraars terugstuurde en dat er verder géén enkele reden was om te denken dat iem

Als het laatste kunstbeeld, de Denker van Rodin, ook een  # Metoo  predikaat zal krijgen omdat een man werd afgebeeld in plaats van een vrouw, is de identiteitsontmanteling van 'blanke culturen' voltrokken. Als de cultuurwereld nou niet snel een streep trekt, bewijst ze haar gesubsidiëerde overbodigheid. De culturo's, die steeds weer manmoedig ten strijde trekken tegen een vervaarlijk fantasiebeeld van de NVA, dat ze zelf opwekken, laten het integraal afweten als de  # metoohyster ie  nu ook al kunstwerken begint te bedreigen, en de helft van de westerse kunst als 'entartete Kunst' klasseert. Als er dan echt geen lampje gaat branden bij de opgeblazen luchtzakken van de cultuurwereld, dan kun je alleen besluiten dat het fascisme inderdaad teruggekeerd is in de vorm van het antifascisme. We wachten op de boekverbranding. Overigens zal het voor de oikofobe witgloeiende blankecultuurhaters geweldig mooi uitkomen dat beeldende kunst verboden was en is in de isla

Ik noem mezelf een conservatief.  Ik leg even uit wat ik daarmee bedoel. Tenslotte komen de verkiezingen eraan en het is dus niet verkeerd je profiel duidelijk te stellen. Er komen nog teksten over dit thema. Immers, je hebt ethisch conservatisme, economisch conservatisme, religieus conservatisme, cultureel conservatisme, taalkundig conservatisme, natuurkundig conservatisme, bouwkundig conservatisme.... Grappig genoeg is het economisch conservatisme meestal een broer van bedrijfskundige progressiviteit. Om maar te zeggen dat de term conservatief en progressief uitgehold en verkeerd begrepen worden. Laat ik dus maar duidelijk stellen welk soort conservatief ik ben. Vandaag licht ik een deeltje uit over mijn economisch conservatisme. Ik noem het eerder mijn staatkundig conservatisme. De rol van burger en overheid. Het is een korte tekst, ik kan er veel langer over praten of schrijven, maar u wil dat allemaal niet lezen. Ik geloof in een overheid met minimaal bevoegdheidsveld. Om

It's the economy, Kris In de Weekbode van 11 januari staat een artikel dat mijn aandacht trok. Er staat dat de werkloosheid in Roeselare stijgt . En dat in tegenstelling tot de buurgemeenten, waar de werkloosheid, net zoals in Vlaanderen aan een snel tempo aan het dalen is. Iedere dag hoor je op de radio dat werkgevers zich in allerlei bochten moeten wringen om mensen te vinden. Nu wijdt de Weekbode zelf dat aan de vluchtelingencrisis. Het is inderdaad zo dat veel allochtonen niet de tandartsen zijn waar ze voor werden voorgesteld, toen ze en masse Europa binnenkwamen. We hadden toen al wel door dat dit fake news was, maar dat helpt ons vandaag niet verder. Daar kunnen die eerste migranten uit 2015 overigens zelf niet aan doen. Ze werden gewoon speelbal van de politiek. Wir schaffen das en zo. Zo wisten we ook al, dat, toen voormalig Burgemeester Luc Martens van CD&V triomfantelijk liet weten dat enkele honderden vluchtelingen in Roeselare welkom waren, hij niet